O eventualnom umišljaju

Apstrakt

Važeći nemački Krivični zakonik ne sadrži odredbu o eventualnom umišljaju, već njegovo definisanje prepušta nauci i sudskoj praksi. U radu se skicira razvojni put ovog spornog pitanja u Nemačkoj, a konkretno se nakon uvodnog razlikovanja umišljaja prvog stepena, direktnog i eventualnog umišljaja, objašnjavaju slabosti teorije predstave i teorije volje, da bi se nakon citiranja relevantnih odluka nemačke sudske prakse kao razgraničavajući kriterijum između eventualnog umišljaja i svesnog nehata postavilo „opredeljivanje za moguću povredu pravnog dobra“, uz njegovu dalju konkretizaciju putem određenih formula i indikatora, sa posebnim osvrtom na rešavanje graničnih slučajeva putem „sveukupnog sagledavanja svih objektivnih i subjektivnih okolnosti konkretnog slučaja“ i uz zaključno određivanje umišljaja kao vrednosnog suda sudije.