Rođeni čovek kao objekt krivičnopravne zaštite - razgraničenje sa plodom

Apstrakt

Za razliku od većine drugih dobara, krivičnopravna zaštita ljudskog života je apsolutna. Dok, na primer, imovinu krivično pravo štiti tek supsidijarno, ako se pokaže da su građanskopravni mehanizmi nedovoljni, jedino krivično pravo obezbeđuje odgovarajuću sankciju za prouzrokovanje smrti. Pritom, život čoveka je zaštićen od rođenja do smrti. Iako je osnovno krivično delo putem kojeg se to ostvaruje krivično delo ubistva, postoje brojni opisi koji za posledicu imaju nastupanje smrti, na primer, u saobraćaju ili usled kakvih opšteopasnih radnji (recimo, nepažljivo izazvanog požara). Čovekova smrt se može dogoditi i usled kakvih lekarskih grešaka. One su zamislive i tokom porođaja, zbog čega se kao naročito važno pitanje zaštite života razmatra i momenat razgraničenja stadijuma fetusa i rođenog čoveka. Tradicionalno, u srpskoj doktrini taj graničnik označava trenutak početka (redovnog) porođaja, odnosno otvaranja materice prilikom carskog reza. Međutim, poslednjih godina u više različitih odluka domaći sudovi zastupaju drugačije kriterijume. U radu se razmatraju te odluke i zaključuje da nije opravdano napuštanje tradicionalnih merila u tako važnom segmentu krivičnopravne zaštite.